lentebier

Lentebock, voorjaarsbock of mei-bock. Hoe je ‘m ook noemt, het is het ideale bier om de lente officieel mee af te trappen. Oorspronkelijk was het ‘t laatste bier van het brouwseizoen: in de zomer kon er, vanwege de warmte, geen vergisting plaatsvinden. Het is fris bier dat ook bitter kan zijn met genoeg ruimte voor zoet, fruit en hop. Ook karamel wordt vaak door kenners als typische smaak genoemd. Lentebock kan zowel boven- als ondergistend gebrouwen worden en is blond- tot amberkleurig. Gelukkig is-ie niet zo zwaar; met gemiddeld 6% net iets meer dan een klassieke pils. Overigens heeft de naam niets met geiten te maken. ‘Bock’ is een verbastering van bier uit Einbeck, een beroemde Duitse bierstad in de middeleeuwen.

Misschien wel het meest gedronken bier in de lente. Belgisch witbier komt oorspronkelijk uit het middeleeuwse hertogdom Brabant en is na al die jaren nog steeds een ontzettend populaire dorstlesser tijdens de warmere dagen. Gelukkig maar. Het  bovengistende bier heeft een basis van tarwe- en gerstemout waaraan hop, kruiden (zoals koriander) en schillen van citrusvruchten worden toegevoegd. Dit levert een fris en fruitig bier op met een karakteristieke kruidige, zoetzure smaak. Je zult vaak een schijfje citroen in je witbier tegenkomen als je ‘m op een terras bestelt. Zonde! Omdat er vroeger door de hoge vraag naar het witbier te weinig tijd was om te rijpen, voegde men die citroen in het glas toe voor de kenmerkende zure smaak. Nu is dat niet meer nodig. 

Veel mensen denken dat Weizen en witbier hetzelfde bier is. Niet zo gek: Weizen wordt vaak Weißbier genoemd. Bovendien bestaan Weizen en witbier allebei voor minimaal 40% uit tarwemout, waarvan de romige, lichtzure smaak komt. Beide zijn ook ongefilterd, en daarom licht troebel van de smaakrijke gist. Toch zijn er grote verschillen. In Weizen gebruikt men vanwege het zogenaamde ‘Reinheitsgebot’ geen smaakmakers zoals in witbier. In een echte Weizen kom je dus geen kruiden en citrusschillen tegen die in witbier zo belangrijk zijn. Maar zelfs zonder deze toevoegingen is Weizen lekker fris en lichtzuur. Ideaal dus voor die vroege lenteavond.

Naast rosébier (witbier met een vleugje rood fruit) kom je het op warme dagen steeds vaker tegen op een terras: kriek. Kriek is bier dat is bereid met zure kersen, die ook wel (je raadt het al) krieken worden genoemd. Een echte kriek wordt gemaakt op basis van lambiek. Dit is een biersoort afkomstig uit België die ontstaat door spontane gisting met wilde gisten uit de buitenlucht. Na drie tot achttien maanden worden de krieken in de eikenhouten vaten toegevoegd. Na negen maanden heb je een fris en fruitig bier met een mooie donkerrode kleur. Traditioneel drink je kriek op zo’n 6 graden (lekker koud dus) in een bolglas.

Toen Engeland in de zeventiende eeuw haar burgers naar kolonies in India bracht, werd er tijdens die maanden op zee ook bier gedronken. Omdat normaal bier te snel bedierf, voegden de Engelse brouwers hier meer hop aan toe omdat dat als conserveringsmiddel werkte. Resultaat: een blond- of amberkleurig bier met een hoog alcoholpercentage en een kenmerkende bittere smaak met ondertonen van tropisch fruit. Tegenwoordig wordt IPA ook gebrouwen door extra hop toe te voegen na het koken, het zogenaamde dry hopping. Hierdoor wordt het bier aromatischer.